Mijn verhaal over borstkanker met amoena

Hallo, mijn naam is Miri.

De zomer van 2020 veranderde mijn leven. Ik ben op dat moment 32 jaar, wanneer ik voor het eerst voel dat er iets niet klopt: mijn vingers ontdekken een knobbel in mijn borst. Ik ben verpleegkundige, dus ik weet dat dit geen goed teken is. Toch hoop ik. Later zit ik bij mijn gynaecoloog voor de echo. We kijken allebei naar het scherm... En we weten wat we zien.

De onderzoeken bevestigen het: acht van de 13 lymfeklieren zijn aangetast. Voor artsen zijn het cijfers. Voor mij betekent het dat niets ooit meer hetzelfde zal zijn. Ik begin te schrijven in een klein notitieboekje om mezelf overeind te houden. Gedachten, angsten, hoop. Een houvast tijdens twee operaties, 28 bestralingen en een hormoontherapie.

Ik ben een van de 70.000 vrouwen in Duitsland die elk jaar de diagnose borstkanker krijgen. Maar dat getal helpt me niet. Ik ben geen statistiek. Ik ben Miri.

In deze moeilijke tijd verschijnt de naam amoena steeds opnieuw. Eerst op sociale media, waar vrouwen openlijk hun verhalen delen, en later in mijn eigen dagelijks leven.

“Direct na de operatie droeg ik de postoperatieve compressiebeha Leyla. Ik herinner me precies hoe veilig en gesteund ik me daarin voelde. Het was als een beschermende omhelzing die me de kracht gaf om de volgende stap te zetten.”

Leyla geeft me niet alleen steun – deze beha beschermt ook het gevoelige weefsel na de operatie en ondersteunt het herstel. Die zekerheid betekent alles in een fase waarin mijn lichaam zo kwetsbaar voelt. Tegelijk merk ik hoe waardevol het contact met andere vrouwen is. We zijn met velen. En ik voel dat amoena ons verbindt, ons kracht geeft en mij laat zien dat ik niet alleen ben. Stap voor stap begin ik me beter te voelen – totdat een nieuwe uitdaging opnieuw mijn kracht vraagt, zowel fysiek als emotioneel.

Na de operaties ervaar ik wat zoveel vrouwen meemaken: lymfoedeem. Dit zorgt voor pijn, zwelling en de voortdurende herinnering aan mijn ziekte. Het voelt alsof mijn eigen lichaam grenzen stelt die ik niet wil accepteren. Elke blik in de spiegel herinnert me eraan dat de ziekte nog niet voorbij is.

“De Lymph Care producten van amoena zorgen gelukkig voor verlichting. Vooral de CuraLymph compressiekleding – die helpt me niet alleen lichamelijk, maar geeft me ook het gevoel dat ik de controle terugneem.”

In deze periode realiseer ik me hoezeer amoena deel is geworden van mijn leven. Ik draag veel van hun producten; een waar ik bijzonder van houd is de Linda bh in combinatie met de lymfepad. Op zichzelf geeft Linda geen druk, maar met de pad ervaar ik een zacht, deugddoend drukkend gevoel. Die flexibiliteit maakt Linda perfect voor mij: de bh zit comfortabel, de bandjes zijn breed, en toch voel ik dat hij de zwelling verlicht.

En dan is er weer de spiegel. Elke dag herinneren mijn ongelijke borsten me aan mijn ziekte. Links is kleiner omdat er weefsel is verwijderd. Rechts verandert voortdurend van volume door het lymfoedeem – nauwelijks zichtbaar voor anderen, maar voor mij een constante herinnering.

Dankzij de geïntegreerde luchtkamer kan ik het volume nauwkeurig aanpassen aan mijn lichaam. Rechts compenseert dit de dagelijkse veranderingen in volume, door het lymfoedeem. Links draag ik een Balance Natura shaper (zonder luchtkamer), die zorgt ervoor dat mijn silhouet weer natuurlijk oogt. Voor het eerst zie ik in de spiegel een lichaam dat opnieuw van mij voelt.

De bezoeken aan de medische speciaalzaak worden voor mij een emotioneel anker. De specialisten luisteren, adviseren en weten welke oplossingen bij mij passen. Het voelt alsof een oudere zus me in haar armen neemt. De gesprekken en de producten doen me evenveel deugd.

En vandaag? Ja, mijn ziekte heeft me veranderd. Sommige dingen kan ik niet meer doen – marathons lopen, piano spelen. Maar ik leef nu bewuster, wetend dat geluk in kleine momenten te vinden is.

Vroeger stotterde ik. Nu durf ik voor veel mensen te spreken. Over mezelf en mijn weg terug naar een actief, gelukkig leven. Met amoena aan mijn zijde, is de weg vrijgemaakt – en werd me bijna een nieuw leven geschonken.